اورینگ و پکینگ
اورینگ (O-ring) قطعهای دایرهای شکل از جنس مواد الاستومری و پلیمری میباشد که در صنایع برای آببندی بین دو قطعه مورد استفاده قرار میگیرد.
اورینگ را میتوان هم در شرایط استاتیک و هم در شرایط دینامیک بکار برد که حرکاتی نسبی بین اورینگ و سایر قطعات وجود دارد. از نمونههای سیستمهای متحرک میتوان به شفت پمپها و سیستم هیدرولیکی سیلندر و پیستون اشاره کرد.
طراحی موفق برای به کاربردن اورینگ مستلزم نصب مکانیکی صحیح می باشد که بتواند تغییر شکل و دفرمگی اورینگ را پیش بینی کند. فشارمکانیکی وارده بر سطوح اورینگ که با سیال در تماس است محاسبه می گردد. تا زمانیکه فشار سیال از فشار محل اتصال اورینگ بیشتر نشود عمل آببندی به خوبی صورت میپذیرد. فشار سیال به صورت یک نواخت بر روی سطح اورینگ که غیر قابل فشرده شدن است منتقل می شود و فشار سطح هم زمان با فشار فزاینده بالا می رود. بنابراین اورینگ تا زمانی که از لحاظ مکانیکی درست نصب شده باشد به خوبی عمل آببندی را انجام می دهد. عمده ترین دلیل عدم آببندی خوب اورینگ بیرون آمدگی قسمت های جفت شده می باشد بنابراین درزگیر برای ایجاد یک نقطه تماس بین اورینگ و سطوح آببندی طراحی می شود. این مسئله فشار موضعی زیادی را سبب می شود.
پکینگ از قدیمیترین آببندها به شمار میرود که در چین باستان نیز مورد استفاده قرار میگرفت . موتورهای بخار اولیه نیز از این نوع آببندی بهره میبردند. توسعه فرآیندهای تولید و استخراج نفت خام در قرن نوزدهم موجب توسعه مواد مورد استفاده در پکینگ شد. در قرن نوزدهم، پکینگ به دلیل ساختار ساده، قیمت ارزان و دسترسی مناسب، از جمله آببندهای پراستفاده به شمار میرفت.
پکینگ دارای اصطحکاک پایینی می باشد و همچنین پکینگ دارای مقاومت شیمیایی افزایش یافته است لذا از مقاومت سایشی خوبی برخوردار است. پکینگ از انتقال حرارتی و گرمایی بالایی بهره مند است و نکته ایی دیگری که در ارتباط با پکینگ وجود دارد این است که در برابر تغییر شکل مقاوم است و به راحتی تغییر شکل نمی دهد .
پکینگ ها در دو جنس اصولا بیشترین کاربرد را دارند آزبستوس که بیشترین موارد مصرف آن برای درجه حرارت های پایین است و هم چنین پکینگ متالیک که اصولا برای دما های بالا کاربرد دارد.